Wykorzystanie turbiny
Turbosprężarka popularnie nazywana turbiną to maszyna wirnikowa, która składa się z turbiny i sprężarki. Turbina i sprężarka w tej maszynie osadzone są na jednym wale. Turbosprężarka służy do doładowania silnika spalinowego lub kotła spalinowego. Turbina znajdująca się w turbosprężarce zasilana jest spalinami z silnika spalinowego, sprężarka natomiast zasila silnika sprężonym powietrzem. Do cylindra trafia duża ilość powietrza, co daje większą moc silnika. Obroty sprężarki zależą od ilości gazów dostarczanych do niej. Nowoczesne turbosprężarki mają mniejszy moment bezwładności niż turbosprężarki starszego typu. Zastosowanie turbosprężarki w silniku powoduje wzrost sprawności silnika, wzrost wysilenia, co sprawia, ze silniki mogą być mniejsze i lżejsze, lepszą charakterystykę silnika, lepsze opłukanie cylindra ze spalin, brak wyczuwalnego spadku mocy. Wadą turbosprężarek jest wzrost temperatury czynnika roboczego. Aby uniknąć przegrzania części i schodzić ją stosuje się chłodnice w układzie doładowania.
Étienne Lenoir
Silnik spalinowy tłokowy ? silnik cieplny o spalaniu wewnętrznym, w którym energia eksplozji spalanego paliwa zamieniana jest w energię mechaniczną1. Spalanie mieszanki odbywa się w komorze spalania. Skonstruowanie pierwszego spalinowego silnika tłokowego datuje się na 1860 rok, jego konstruktorem był Étienne Lenoir1.
Klasyfikacja silników spalinowych tłokowych
Ze względu na sposób zapłonu, który także decyduje o rodzaju użytego paliwa silniki spalinowe dzielą się na1:
silniki o zapłonie iskrowym, znane także jako silniki benzynowe (dawniej zwane silnikami gaźnikowymi)
silniki o zapłonie samoczynnym znane także jako silniki wysokoprężne lub silniki Diesla
Ze względu na rodzaj ruchu organu roboczego silniki spalinowe dzielą się na:
silniki z tłokiem posuwisto-zwrotnym (w tym silnik rotacyjny)
silniki z tłokiem obrotowym (silnik Wankla)
Ze względu na układ cylindrów silniki spalinowe dzielą się na:
silniki rzędowe
silniki o przeciwległych cylindrach (silniki przeciwbieżne ? silnik bokser), układ nazywany też przeciwsobnym
silniki wielorzędowe, w tym silniki widlaste (w układzie V lub dwurzędowym) oraz silniki w układzie W (lub trzyrzędowym)
silniki gwiazdowe
Ze względu na liczbę suwów w cyklu roboczym silniki spalinowe dzielą się na1:
silniki dwusuwowe
silniki czterosuwowe
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Silnik_spalinowy_t%C5%82okowy
Silnik Woźniaka
Silnik Woźniaka
Silnik Woźniaka (także silnik X) ? silnik spalinowy z tłokiem obrotowym o spalaniu wewnętrznym, opatentowany w roku 1992 przez polskiego konstruktora Jerzego Woźniaka1.
Budowa
Silnik Woźniaka zbudowany jest z kołowego cylindra zamkniętego z obu stron płaskimi pokrywami, wewnątrz którego osiowo wiruje tłok złożony z dwóch ruchomych względem siebie elementów. Podczas pracy jednostki tworzą się cztery komory robocze o zmiennej objętości. Przeniesienie momentu obrotowego oraz synchronizacja ruchu ramion tłoka odbywa się za pośrednictwem eliptycznych trybów, które autor dopracował wykorzystując specjalnie wykonany do tego celu program komputerowy. Cztery jednakowe tryby współpracują ze sobą w taki sposób, że odległość między ich osiami jest stała. Cała przekładnia składa się z dwóch zazębionych par obróconych wstępnie o 90°. Podczas obrotu (ruch jednostajny) jednego elementu o 90°. Ruch drugiego jest opóźniony (lub przyspieszony, zmiana co 90°). Tak więc jeśli jedna para powoduje opóźnienie dwóch naprzeciwległych ramion tłoka ? druga powoduje przyspieszenie obrotu dwóch pozostałych ramion. Prędkość kątowa wału zdawczego jest sumą prędkości kątowych ramion tłoka i odwrotnie ? przekładnia "rozbija" ruch jednostajny obrotowy na ruchy zmienne ramion tłoka. Na zewnętrznych powierzchniach przegród tłoka wynalazca zaprojektował listwy uszczelniające umieszczone w rowkach i podparte sprężyście. Wymiana ładunku odbywa się, podobnie jak w silniku Wankla, poprzez okna umieszczone w pobocznicy cylindra odpowiednio przymykane i otwierane przez wirujący tłok. Co ciekawe, podczas jednego pełnego obrotu wału silnika, w każdej z czterech komór roboczych wykonywany jest czterotaktowy cykl pracy, a więc ssanie, sprężanie, praca i wydech. Wysoka częstotliwość cykli pracy (4 na obrót) pozwala na całkowite wyeliminowanie koła zamachowego lub stosowanie kół bardzo lekkich. Ponadto przy takiej gęstości cykli pracy, silnik już przy stosunkowo niskich obrotach osiąga bardzo wysoki moment obrotowy co oznacza dla pojazdów wysoką dynamikę jazdy. Przypomnijmy, że w silnikach tłokowych suwowych z mechanizmem korbowym w pojedynczym cylindrze cykl pracy przypada raz na cztery suwy, czyli raz na dwa pełne obroty wału korbowego. U Wankla natomiast na każdy obrót wału przypada jeden cykl pracy.
Projekt silnika X ma pewne cechy wspólne ze znaną konstrukcją Felixa Wankla, której pierwszy prototyp powstał w 1960. Oba modele posiadają wirujące tłoki i różnią się od klasycznych czterosuwowych silników tłokowych tym, że zamiast tradycyjnych zaworów posiadają okna wlotowe i wylotowe umieszczone w odpowiednio usytuowanym miejscu cylindra. Brak układu korbowego oraz układu rozrządu przy dodatkowej możliwości zastosowania łożysk tocznych to elementy znacznie wpływające na wysoką sprawność silników.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Silnik_Wo%C5%BAniaka